Mama, mag ik naar huis toe?

Je kind wordt bij je weggehaald omdat je volgens anderen en instanties niet in staat bent om het zelf op te voeden. Hoe accepteer je dit? Hoe ga je hier als ouder mee om en wat is het beste voor je kind?

Synopsis
Een herfstdag in november 2021; We zijn bij Djenna op bezoek. Ze woont in een klein appartement. Achter de bank staat een groot aquarium, althans het lijkt op een aquarium. Je kunt bijna niet meer door het glas heen kijken. Achter dat glas zwemmen talloze kleine babyvisjes. Djenna wrijft over het glas, liefkozend naar de babyvisjes, alsof het haar eigen kinderen zijn.

Onze eerste ontmoeting met Djenna raakte ons. Gegrepen door haar bewogen verhaal en door haar openheid en positieve houding. Openhartig vertelt Djenna ons over haar zoon die inmiddels 10 jaar geleden, toen hij drie jaar oud was, uit huis is geplaatst door jeugdzorg. In het uur dat we haar spreken komen alle emoties langs; sterkte, kwetsbaarheid, pijn, vreugde, overwinning, verlies en trots.

“Ik wil mijn kind niet knel zetten tussen ons” – Djenna

Ze is nog steeds woest op jeugdzorg. Ondanks deze woede is ze in staat om het geluk van haar zoon boven haar eigen verlangen te plaatsen en de relatie met pleegouders zo goed mogelijk in stand te houden.

Een documentaire over pleegzorg vanuit het perspectief van ouders. Wat maak je door als het je overkomt dat je niet in staat blijkt om je eigen kinderen op te (mogen) voeden? Welke stigma’s en (zelf)verwijten krijg je mee te maken? En hoe herpak je jezelf en zorg je er voor dat je toch rust vindt in wat je is overkomen en blijf je het belang van je kind zien? Het oordeel over deze ouders is vaak hard in de samenleving, maar is dat terecht?

Motivatie
We zijn benaderd door Gé Haans, gepensioneerd pedagoog en auteur. Zijn missie om ouders zo goed en kwaad als het kan te betrekken bij de opvoeding van hun eigen kind, al groeit het op in een pleeggezin, treft ons. Vanuit de overtuiging dat je als ouder in 99.9% van de gevallen je het het beste voor hebt met je kind maar je door wat voor omstandigheden dan ook niet in staat blijkt er goed voor te zorgen zou er meer aandacht mogen zijn voor de ouder. Het triggert ons om naar de stem van de ongehoorde te luisteren. De kant van een verhaal die je bijna nooit hoort. Nuance aanbrengen in bestaande beeldvorming en denkbeelden; het perspectief van de ouders kunnen zien en ervaren. We zijn nieuwsgierig naar hoe zij met hun situatie omgaan en willen zoveel mogelijk zonder oordeel observeren. Zo hopen we juist ook de kracht en liefde die elke ouder in zich heeft een plek te kunnen geven. Met als ultiem doel: het kind een zo goed mogelijke toekomst bieden binnen de (on)mogelijkheden die er zijn.

Maatschappelijk belang
Bij een uithuisplaatsing staat het belang van het kind altijd voorop. Uit cijfers blijkt dat bij langdurige pleegzorg het uitval groot is. Vaak omdat de relatie tussen biologische ouders en pleegouders niet goed is. Hierdoor komen veel kinderen in meerdere gezinnen of instellingen terecht met vaak traumatische gevolgen. De verstandhouding tussen biologische ouders, pleegouders en pleegzorg is een belangrijke factor om tot een succesvolle opvoeding te kunnen komen. Het belang van deze goede verstandhouding met als doel om het kind een zo goed mogelijk toekomstperspectief te bieden willen we inzichtelijk maken. Daar hoort ook een genuanceerde beeldvorming bij over ouders die nu toch vaak door de samenleving, ook in hun directe omgeving, als slechte mensen worden bestempelt.  

Deze documentaire heeft een drieledig doel:

1. Nuance aanbrengen in publieke beeldvorming over ouders waarvan het kind/de kinderen uit huis geplaatst zijn.

2. Deskundigheidsbevordering mogelijk maken voor pleegouders en pleegzorgwerkers op het gebied van samenwerking met ouders.

3. Pleegzorgwerkers een instrument in handen geven in de begeleiding van het samen-werkingsproces tussen pleegouders en ouders.